Mijn vertrouwde bed

Ik lig twee weken alleen in mijn vertrouwde bed, wat is hier nu zo bijzonder aan? Er zijn héél véél mensen die altijd alleen in bed liggen!

Laat ik beginnen met zeggen dat ik hen niet tekort wil doen met mijn verhaal, dat is absoluut niet de bedoeling. Alleen in een bed liggen kan namelijk een bewuste keuze zijn. Het kan ook komen door het verlies van je partner door bijv overlijden, ziekte of een scheiding. Misschien wil je graag samen slapen maar lukt het niet om de geschikte partner te vinden. Er zijn allerlei redenen mogelijk waarom alleen slapen niet je wens is en die wil ik niet bagatelliseren.

Ik wil hier mijn ervaring delen in combinatie met het belang van goede slaap.

Voor mij is het namelijk de eerste keer dat mijn man, Jan, voor wat langere tijd weg is. Hij is met onze zonen naar Japan voor het bijwonen van de Formule1 races in Suzuka. Ze hebben er een trip van gemaakt van 2 weken. Als je dan naar Japan gaat wil je ook wat meer van het land zien. Gelukkig zijn we in de gelegenheid om dit te doen en wat ik er al van gezien heb is het een machtige ervaring!. Mijn dochter en ik gaan niet mee. zij geeft niets om Formule1 en ik ben niet zo kapot van vliegen en verre reizen. 

Hotelkamer in Tokyo

Dus ben ik 2 weken alleen thuis. Maak jij dat wel eens mee?

Mijn man is wel eens 3 nachten weg met zijn carnavalsband, dat is het wel zo'n beetje. Ik dacht vooral aan overdag alleen zijn, wat ga ik doen, met wie spreek ik af en kom ik die dagen wel door. Waar ik niet aan had gedacht waren de nachten alleen. Misschien logisch, die breng ik slapend door daar hoef ik toch niets mee?

Maar waar ik me nu toch over verbaas zijn juist de nachten!

Laat ik beginnen met het feit wat er deze dagen al anders is aan de nachten. Ik lig alleen in ons bed. Nu ga ik naar bed en ruim alles op, geef onze kat eten, heb mijn zaklamp nodig na het uitdoen van de lichten, mijn mobiele telefoon ligt op mijn nachtkastje en door het tijdsverschil met Japan is het eerste wat ik doe als ik wakker wordt (ook 's nachts) kijken of ik al een berichtje heb. 

Mijn hele routine is anders dan gewoonlijk.

• Normaal ligt Jan naast mij.
• Normaal ga ik als eerste richting de slaapkamer en ruimt Jan op en doet de lichten uit enz.
• Normaal laat ik mijn telefoon in de keuken aan de oplader, onze dierbaren bellen 's nachts in geval van nood naar Jan. 
• Normaal word ik een aantal keren per nacht wakker, dat is geen probleem. Ik ga meestal één keer naar de toilet en de andere keren draai ik me om en val weer in slaap.

Normaal ... maar de huidige situatie is dus niet normaal en dat merk ik!

Mijn slaap is niet zoals deze is, ik mis Jan naast mij. Het is kouder onder ons dekbed, ik mis de lichaamswarmte van Jan (intieme details zal ik achterwege laten, hahahah). Ons grote bed is en voelt leeg. Daardoor heb ik het idee dat ik wat vaker wakker word, hoewel ik het niet tel... 

Ik heb het idee dat ik meer droom of in ieder geval onrustiger slaap, onbewust doet die mobiele telefoon dat. Mijn brein denkt dat ik alert moet blijven want wie weet gaat er een dierbare bellen en is er "gevaar". Hierdoor is mijn diepe slaap en REMslaap waarschijnlijk korter en kunnen mijn lichaam en geest zich minder goed herstellen.

En ik ben meer bezig met de dag, wat ga ik morgen doen, wat had ik ook al weer afgesproken of heb ik juist niets op mijn planning staan?  De dagen zien er anders uit, ook qua avondeten. Ik warm restjes uit de vriezer op, ik ga met mijn dochter of vriendinnen uit eten, Pasen komt er tussendoor, ik ga een dagje weg. Het voelt een beetje als vakantie maar dat is het niet. Mijn structuur is weggevallen, met deze gedachtes net voor het slapen gaan zoek ik een soort van houvast in de onrust. Wat mijn brein actiever houdt.

En dat had ik allemaal niet verwacht! Is dat een probleem?

Nee, het is een bewustwording en een logische. Ik weet namelijk dat je bed, je slaapkamer een veilige en vertrouwde omgeving hoort te zijn. Dat is nodig om volledig te kunnen ontspannen. En dat is nodig om een goede gezonde slaap te hebben. 

Qua omgevingsveiligheid voel ik me, ook nu, prima. We wonen in een appartement op de 4de verdieping dus fysiek voel ik me veilig. Die emotionele veiligheid daar zit het hem in. Jan die er niet is, de structuur die weggevallen is en de telefoon naast mijn bed. Dat zorgt dat ik me niet volledig kan ontspannen.

Ook dat is geen probleem. Ik begin er aan te wennen en de wereld draait door. Ik kan dit heel goed relativeren, er zijn vele ergere dingen gaande in de wereld. Wat ik met jullie wil delen is het belang van je veilige en vertrouwde omgeving wat je slaapkamer/ bed hoort te zijn. Een plek waar je je helemaal kunt overgeven en ontspannen kunt zijn om een gezonde slaap te hebben. Die slaap die essentieel is voor jouw herstel en je hele welzijn.

Bij mij is dit nu even een kleine disbalans, hoe is dat bij jou?